Koncepcja architektoniczna budynku powstała w poznańskiej pracownii MTT. Specjalizuje się ona w obiektach dla ogrodów zoologicznych. Stworzyła też m.in. nową koncepcję zagospodarowania Starego ZOO. Bryła Słoniarni jest bardzo nowoczesna. Szczególnego charakteru nadają jej liczne przeszklenia i falujący kształt. Uwagę zwraca także wypukły, szklany dach na planie trapezu. Podtrzymywany on jest na szkielecie złożonym z niewielkich trójkątów. Jest to szczególnie efektowne rozwiązanie od strony wewnętrznej pawilonu, w której dominuje drewniane wykończenie. W środku Słoniarni umieszczono także roślinność i sztuczne skały.

Aby przeczytać więcej kliknij »

Tuż obok Starego Rynku znajduje się Wzgórze Przemysława, z którego rozpościera się świetny widok nie tylko na Rynek, ale i na resztę miasta. Na wzgórzu Przemysł, późniejszy król Polski, kazał wybudować zamek, który stanowił część fortyfikacji miejskich. Po pożarze w połowie XVI wieku zamek przebudowano w stylu renesansowym. Niedawno podjęto kontrowersyjną decyzję o dobudowaniu zamkowego skrzydła.

Niegdyś zamek pełnił ważną rolę w życiu miasta – był siedzibą namiestników królewskich, tutaj zatrzymywali się przyjeżdżający do Poznania królowie. W 1493 wielki mistrz krzyżacki Jan von Tiefen złożył hołd królowi Janowi Olbrachtowi. Obecnie w zamku swoją siedzibę ma Muzeum Sztuk Użytkowych.

Kiedy w 1253 r. lokowano Poznań, zgodnie z ówczesnymi założeniami urbanistycznymi miasto zostało otoczone murem obronnym. Początkowo były to fortyfikacje ziemno-drewniane, a ok. 1280 r. miasto otrzymało umocnienia murowane. Mury miejskie o łącznej długości ok. 1700 m wybudowano na planie zbliżonym do koła. Wznosiły się na wysokość 11 m, a ich grubość wynosiła 1-1,2 m. Obronę miasta przed ewentualnym atakiem umożliwiał biegnący po wewnętrznej stronie drewniany ganek oraz wieńczący mur krenelaż. Na całym obwodzie mury były wzmocnione otwartymi od wewnątrz basztami.
Aby przeczytać więcej kliknij »

Mieszkańcy średniowiecznego Poznania czerpali wodę ze studni znajdujących się w czterech rogach Rynku. W XVI w. ozdobiono je drewnianymi rzeźbami z przedstawieniami zwierzęcymi. W kolejnym stuleciu studnie otrzymały kamienne podobizny mitologicznych postaci: Marsa, Jowisza, Neptuna i Apollina. Znajdująca się przed ratuszem fontanna Prozerpiny to kolejne artystyczne ujęcie miejskiej studni. Fontanna przedstawiająca mitologiczną scenę porwania Prozerpiny przez Plutona została wykonana w latach 1758–66 przez Augustyna Schoepsa. Jedna z poznańskich legend mówi, że musiał ją wykonać za karę czeladnik rzeźbiarski, który zbyt swawolnie zaczął sobie poczynać z żoną swojego mistrza.

Pozostałe trzy fontanny znajdujące się na Rynku, to współczesne dzieła poznańskich artystów: Mariana Koniecznego — fontanna Apollina, Marcina Sobczaka — fontanna Neptuna i Rafała Nowaka — fontanna Marsa.

Makieta pokazuje Poznań taki, jaki został przedstawiony na rycinie Brauna-Hogenberga z 1618 r. Centralną jej część zajmuje miasto na lewym brzegu Warty, w obrębie średniowiecznych murów. Prócz tego można obejrzeć miniaturę ważnego w historii miasta i państwa Polskiego Ostrowa Tumskiego oraz podmiejskich osad: Chwaliszewa, Garbar, Świętego Marcina i św. Wojciecha. W miniaturowym Poznaniu widać jak porządnie brukowany był w pocz. XVII w. rynek, jak potężne były jego mury obronne, kościoły, stawiane na chwałę Bogu i ratusz – świadectwo wielkości i bogactwa miasta, i jego mieszkańców. Nagrany 27-minutowy komentarz opowiada o dawnym Poznaniu, o życiu, jakie prowadzili w nim poznaniacy i o tym, jak miasto zmieniło się przez wieki. System świateł rozświetla fragmenty miasta, o których akurat jest mowa. Porównując makietę ze współczesnym Poznaniem można dostrzec budowle stojące (czasem w zmienionej postaci, jak katedra) do dziś, ale także nieistniejącą np. kolegiatą Marii Magdaleny czy zamek Przemysła.

http://www.makieta.poznan.pl/polski/glowna_dp_pl.html